Mijn reis naar Human Design Mei 2021
Ik was altijd bezig, ben altijd bezig. Opgevoed met: "niet lullen, maar poetsen!”
Mijn ouders zijn beide harde werkers, nu in hun 80 + jaren, maar nog steeds elke dag lopen, sporten en huishouden. Als enig kind, werd ik meegenomen in hun energie. Allerlei sporten gedaan als kind: gymnastiek, boogschieten, zwemmen. Maar ik kon het nooit lang volhouden. Werd ik verveeld? Waarom voelde ik geen passie meer na een paar jaar? Geen idee, maar een passie voor sport zit niet in mijn DNA. Nu is mijn fysieke leven anders ingedeeld : ik loop regelmatig en sta af en toe op de crosstrainer. Veel minder intensief dus, maar voor mijn lichaam en mind veel beter.
Over mind gesproken: ik ben altijd nieuwsgierig. Altijd lezen en studeren. Als iemand enthousiast ergens over sprak wilde ik meteen alles weten en het het liefste ook meteen doen. Resultaat: veel kennis over veel onderwerpen maar nooit voor de volle 100% toegewijd.
Ik ging fysiotherapie studeren, een actieve studie en tot op de dag van vandaag werk ik nog als fysio.
Om je een beeld te geven van mijn toenmalige energie:
- binnen 3 jr. medeoprichter van beroepsvereniging NVFL (Nederlandse Verenging voor Fysiotherapie binnen de Lymfologie en oncologie) - drie internationale congressen organiseren - eigen bedrijf starten in 1997 - personeel en groei vanaf 2005 - 5 jarige Master of science studie oncologie fysiotherapie - lezingen en trainingen bij verschillende bedrijven zoals Colo plast.
Veel initiaties en starten van acties. Vaak moe, moe en moe, maar ja, je gaat maar door hè? Je moet als vrouw wel naast je werk ook je huishouden, kinderen en man tevreden houden....
Het eerste signaal dat het niet zo goed ging met me was in 2002: ik ging scheiden van mijn toenmalig echtgenoot. Niet door ernstige ruzies gelukkig, maar we waren uit elkaar gegroeid. Met een nieuwe relatie kwam ook een nieuwe kijk op het leven. Meer introspectie: waarom doe ik de dingen zoals ik ze doe?
Ik heb verschillende cursussen gedaan voor rust, ontspanning en mentale groei. Denk aan meditaties, yoga, gesprekken met coaches, maar toch. Ik bleef vastzitten in een patroon van: ik kan er toch niets aan veranderen, ik moet nu zelf voor mijn inkomen zorgen en dat gaat alleen maar met hard werken.
Na mijn thesis verdediging zat ik er behoorlijk doorheen. Anderen moesten mij hierop attenderen voordat ik het zelf ook ging voelen.
Ik besloot om alleen op vakantie te gaan naar Ibiza. De avond ervoor nam ik een raar besluit voor mij: ik ga overal JA opzeggen. Normaal gesproken doe ik dat niet zo snel: stel je voor dat je in een rare situatie terecht komt!
Nou, dat heb ik geweten!! Van hippie drum-ins tot healing bijeenkomsten. Door naar estatic dance groepen en: mijn eerste reading van Human Design. Boy o boy, wat gebeurde er allemaal in mijn hoofd... "lightbulb moments " .
AHA, dáár om zijn mensen soms boos op mij terwijl ik dat nooit snapte. "Waarom? Ik wil jou alleen maar helpen".
Thuis gekomen ben ik meteen alles gaan opzoeken over Human Design en mijn type: DE PROJECTOR. - Wacht met je adviezen tot je uitgenodigd wordt het te delen - Niet elke uitnodiging is correct voor jou. Nee is ook een antwoord.
Natuurlijk had ik mijn hele leven míjn adviezen en ideeënvrijelijk over iedereen uitgestort. Zonder me af te vragen of dat wel gewenst was.
En: Ik ben een NIET ENERGIE type: niet hier om heel hard te werken. Oei! en dat deed ik mijn hele leven al!
De informatie was overweldigend veel. Ik blokkeerde bijna in mijn hoofd en nam het besluit om even afstand te nemen van HD. Mijn basis schokte teveel. Een jaar later, ik bleef wel aan de zijlijn van FB groepen, deed ik de Live Your Design cursus bij een docente die mij erg aansprak. Toen vielen er meer puzzelstukjes op zijn plek. Meer handvaten om mee aan het werk te gaan.
Ik liet ook een HD coach langskomen om samen met mijn team de werken. We hadden op dat moment drie verschillende typen die niet lekker samenwerkten. Ik merkte onderhuidse spanningen op, maar wist niet goed hoe hiermee om te gaan. De aura's botsten soms flink. Ik kreeg tijdens de sessie veel meer duidelijkheid over de unieke mensen die het zijn en hun eigenschappen.
Maar ik geef toe: het blijft lastig om hierop besluiten te nemen.
Uiteindelijk is 1 personeelslid weg gegaan en dat heeft wel veel verlichting gegeven Naderhand, bij evalueren, realiseerde ik me dat ik mijn eigenheid, mijn Ego Projector zijn, niet had gebruikt of zelfs gevoeld in de emoties van de strijd in het team.
Alles in mij zei: dit had beter gekund, vooral beter voor jouzelf. Minder stress en vooral minder emoties van de anderen op je nemen.
Ik nam het besluit om me serieus te gaan verdiepen in HD. Ik had een hele goede vibe met Laveena Archers en heb bij haar ruim een jaar scholingen gedaan en ben nu gecertificeerd Live Your Design Guide.
Maar wat betekent dat voor mijn huidige leven?
Ik heb nog steeds mijn bedrijf, maar ben stappen aan het zetten om de verantwoordelijkheid te delen. Ik geef nu HD readings en Live Your Design cursussen.
Wat leer ik daar weer ongelooflijk veel van! Elke deelnemer brengt zijn of haar eigen energie en verhalen en de transformaties die zij doormaken zijn geweldig om te zien.
Ik ben voornemens, (hopelijk is dit niet mijn "mind talk") , meer in Human Design te gaan doen. Professionaliseren en meer mensen kennis te laten maken met HD en de Community.